Er is een echte Set-Upper dood gegaan

Marinus Leussink is niet meer.

Op 31 maart stond zijn tijd stil, maar de herinneringen aan deze Set-Upper staan nooit stil. Decennia lang zat Marinus achter de wedstrijdtafel bij wedstrijden van het eerste heren – of damesteam van Set-Up ’65. Ooit begon hij binnen de volleybalvereniging als begeleider van het jeugdteam, waarin zijn zoon Ronald speelde. Hij reed mee, coachte als er geen coach was en voelde zich steeds meer thuis in sporthal de Schalm. En vooral zeer betrokken bij het wel en wee van de volleybalclub.

Die betrokkenheid was nooit gespeeld. Oprecht, trots op wat er bereikt werd en steeds weer toonde Marinus zijn daadkracht. Niet alleen binnen Set-Up ’65, maar zeker ook binnen zijn gezin. Tevens zette hij zich in voor Ootmarsum als vakbondsman, maar ook als toneelspeler. Een veelzijdig iemand, een echte Leussink. Hij bewandelde zijn pad en verzaakte nooit zijn taken. Een man vol plichtsbesef en daar heeft Set-Up ’65 ontzettend veel aan te danken. Materialen waren in goede handen bij hem. Volleyballen ophalen aan de Smithuisstraat, waarna je de boodschap kreeg om ze alle vier weer keurig na de wedstrijd in te leveren. Hij bracht zijn discipline over aan anderen door zelf het voorbeeld te geven. Dat gold zeker ook voor het regelen van de wedstrijden en het in goede banen leiden van de wedstrijdformulieren. Het gebeurde allemaal nog handmatig in die tijd. Voor het seizoen kregen de aanvoerders van de teams en belangstellenden een cursus van hem in het invullen van de formulieren. Marinus had een hekel aan boetes te krijgen en dus kwam het best wel eens voor dat hij wedstrijdformulieren, met veel gekras, nog maar eens opnieuw, zonder gekras, invulde, zodat het de vereniging geen geld kostte. Een mooi voorbeeld is ook dat hij met de wedstrijdformulieren naar Goor fietste om deze af te geven op het bondsbureau van de regio Oost. Geen portokosten voor Set-Up ’65 en Marinus vond het prachtig om op deze wijze de vereniging een dienst te bewijzen.

Hij floot vele wedstrijden in de volleybalcompetitie en soms wel twee achter elkaar. Maar zijn vertrouwde plek was toch achter de wedstrijdtafel. Voor die tijd nam hij een stuk Mars mee uit de kantine en nestelde zich vervolgens achter de tafel. Opstelling – en telfouten ontgingen hem niet en regelmatig wees hij de scheidsrechters daarop. Marinus wilde eerlijkheid, wilde oprecht zijn en dat maakte hem ook zo bijzonder. Hoe mooi was het dat hij in Enschede teller mocht zijn bij een interland van Oranje. Dat voelde voor hem heel goed en dat had hij echt te danken aan zijn tomeloze en hartverwarmende inzet binnen Set-Up '65 en dat viel ook op binnen de Nevobo. Zijn Koninklijke onderscheiding kreeg hij niet thuis, niet op het gemeentehuis, maar in sporthal de Schalm. Tijdens de volgende competitiewedstrijd werd hij uitbundig toegezongen door het publiek en de trapsupporters.

Op een bepaald moment kwam er een einde aan het vrijwilligerswerk binnen Set-Up ’65. Het fluiten lukte niet meer en ook het tellen vergde teveel van zijn energie. Maar de betrokkenheid bleef. Geen zaterdag sloeg hij over om naar de sporthal te komen. Dames 1 en heren 1 kijken, maar ook zijn kleinkinderen volgde hij met veel plezier. Marinus, een familieman, een Set-Up man, een Siepel, een man voor wie je respect kende. Wat heeft Set-Up ’65 veel aan deze man te danken. Hij bleef de vereniging trouw, maar dat gold voor iedereen waar hij direct mee te maken had. Hoe hartverwarmend was het te zien hoe goed hij ook in moeilijke tijden zijn vrouw Femy aandacht gaf. Na haar dood voelde hij de eenzaamheid, maar bleef zijn weg zoeken samen met zijn kinderen en hun partners. Genieten van de kleinkinderen en achterkleinkind. Iedere dag fietste hij zijn rondjes en toen dat niet meer lukte, wandelde hij door zijn geliefde Ootmarsum. Zijn gezondheid liet hem steeds meer in de steek, maar de wil om er te zijn bleef in hem branden. Achter de rollator wist hij nog vele kilometers af te leggen. Ook vanuit zijn laatste thuis Franciscus. Na 89 jaar was zijn lichaam op en is Marinus definitief in dit aardse leven uitgeteld. Wat mag Set-Up ’65 hem dankbaar zijn voor al zijn inzet. Hij is nooit meer weg te denken binnen de volleybalclub. Het dankbare is ook dat Marinus zelf enorm genoot van al die zaterdagen in sporthal de Schalm. Een paar weken geleden zat hij er nog tijdens een wedstrijd van dames 1. Zijn laatste wedstrijd………zijn afscheid van de Schalm.

We wensen de kinderen, hun partners, de kleinkinderen en achterkleinkind heel veel sterkte. Weet dat er een echte SetUpper is dood gegaan. Een man om nooit te vergeten!