Tonnie Bossink, een man met een gouden hart.

Op dinsdag 18 maart is Tonnie Bossink rustig ingeslapen. In augustus 2024 werd duidelijk dat hij aan asbestkanker leed en dat er geen hoop was op herstel. Set-Up ’65 verliest in Tonnie Bossink een man met een gouden hart.
Velen van de jongere generatie kennen hem vermoedelijk niet. Toch is Tonnie voor de vereniging, en zeker in de eerste decennia, van groot belang geweest. Een vrijwilliger, speler en supporter, die ons cluppie niet in de steek liet. Tonnie was nagenoeg vanaf het begin lid van Set-Up ’65. Geen talentvolle volleyballer, maar wel iemand die tot het gaatje ging. Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten. Hij was in vele jaren actief in de nodige commissies. Ook als trainer of coach kon de vereniging altijd een beroep op hem doen. Tonnie stond ook op de bok als scheidsrechter. Rechtvaardig, want zo zat hij in elkaar. Hij was zeer zeker een Set-Up ’65 lid met een gouden hart. Tonnie had een bepaalde manier van eigenzinnigheid waar je alleen maar respect, ook al kwam dat besef later, voor kunt hebben. 

Hij heeft in die eerste decennia van Set-Up ’65 veel voor de club betekend. Tonnie was voor zijn toenmalige teamgenoten een maatje en ook buiten het volleybal trokken ze veel met elkaar op. Onder meer dansles. Hij nam zijn brommer mee en dan stiekem een mint sigaret (Alaska) roken onderweg. Tonnie was een Poaskearl en zal dat altijd blijven. Volleyballen met de kermis ging door. Hij timmerde in de vergaderzaal van de Schalm met maatje Toon Sanders een vitrinekast. Daar vond je een stuk historie van Set-Up ’65. Tonnie Bossink is ook historie. Als speler balanceerde hij vaak op het randje van het eerste en tweede herenteam. Dat zorgde ook wel eens voor fricties, want je wilt spelen en niet alleen op de bank zitten. Eén wedstrijd is me echt bij gebleven. Het bekende vierde herenteam van Set-Up ’65 speelde tegen Twente Sparta in sporthal ‘De Brug’ aan de rand van Glanerbrug. Tonnie begon op de bank. Zijn team speelde een op dat niveau nagenoeg vlekkeloze wedstrijd en rolde de tegenstander op. Na twee gewonnen sets wil je ook de bank, in dit geval alleen Tonnie, ook een kans geven als coach. “Nee”, zei Tonnie, “Ik geniet van jullie spel en laat mij dus maar op de bank. Ik heb daar op dit moment geen enkel probleem mee.” Dat zorgde voor heel veel respect en een diepe buiging hoe hij deze wedstrijd op juiste waarde inschatte. Het herenteam won, maar ook onze Tonnie won deze wedstrijd en dan voelt het verschrikkelijk goed om met zo’n speler in één team te mogen spelen. 
Jarenlang was Tonnie ook actief bij het opzetten van de kramen voor de Ootmarsumse kunstmarkt. Vanaf het allereerste begin was hij erbij om onder allerlei weersomstandigheden te zorgen dat de kunstenaars een plekkie kregen op het Ootmarsumse circuit. Naderhand was er natuurlijk dat gezellige pilsje en de niet te missen gehaktbal om daarna met maatje Toon Sanders nog ‘even’ door te zakken. Bij het afbreken was Tonnie weer present en zo heeft hij ook gezorgd dat de vereniging de nodige penningen binnenhaalde.
Het meeste plezier beleefde Tonnie aan het spelen in oud heren 4 en vooral in de jaarlijkse uitjes van dit team. Daar genoot hij ongelooflijk van. Dat voelde voor hem goed en dat was geheel wederzijds. Het liefste wilde hij ieder jaar klootschieten, zijn andere passie, maar de organisatie had ook wel andere ideeën en activiteiten.  

Tonnie vond het prima, want met dit oud heren 4 had hij echt een klik en op deze wijze ook met Set-Up ’65. Tijdens de laatste bijeenkomst van oud heren 4 in december was hij er al helaas niet meer bij. De benauwdheid nam steeds ergere vormen aan. Broer Jan had geld van hem gekregen, Zijn laatste rondjes voor ons. Dat tekende Tonnie ook. Samen hebben we geproost op onze volleybalmaat en de ontroering was voelbaar bij de nu nog overgebleven zeven kerels van oud heren 4. Een moment om nooit te vergeten!
We kennen hem ook hoe hij zijn vrouw Ria aanmoedigde om zich te blijven inzetten voor Set-Up ’65. Samen hebben ze veel prachtige volleybalmomenten mogen ervaren. Dat voelt goed en is een steun voor Ria om door te blijven gaan met haar activiteiten voor ons cluppie. Tonnie zal niet anders willen. Bedankt Tonnie voor je gezelligheid, je aanstekelijke lach, alles wat je gedaan hebt en vooral bedankt voor je gouden hart!!!  Die herinnering blijft voor ons kloppen!